Ο κ. Όλσεν ανέλαβε το δύσκολο έργο της σφαγής του Μάικ, μαζί με αρκετά ακόμη κοτόπουλα. Μια πράξη που την έκανε καθημερινά και με μεγάλη, μάλιστα, επιτυχία! Εδώ, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα ή καλύτερα τα… παράξενα! Μόλις ο Όλσεν έκοψε το κεφάλι του κοτόπουλου, το σώμα του συνέχισε να είναι ζωντανό, αφού, όπως είναι ευρέως γνωστό, τα κοτόπουλα μπορούν και ζήσουν για λίγη ώρα χωρίς το κεφάλι τους. Ο Μάικ, όμως, κατάφερε να ζήσει μέχρι την επόμενη μέρα. Οι Όλσεν παραξενεύτηκαν και αποφάσισαν να ταϊσουν το κοτόπουλο για να δουν πόσες μέρες μπορεί να αντέξει χωρίς… κεφάλι!
Έτσι ο Λόιντ Όλσεν άλεσε σιτάρι, το ανακάτεψε με νερό και του το χορήγησε με ένα σταγονόμετρο από το λαρύγγι. Έκπληκτος διαπίστωσε πως το κοτόπουλο μέρα με τη μέρα έπαιρνε βάρος, έτριβε τα φτερά του με το ανύπαρκτο κεφάλι του και κακάριζε βγάζοντας έναν ήχο που ερχόταν κατευθείαν από το λαρύγγι του. Γρήγορα «το θαύμα του ακέφαλου κοτόπουλου» που ζούσε στη φάρμα των Όλσεν μαθεύτηκε και ο Μάικ έγινε διάσημος! Συνεχίζοντας να ζει χωρίς… κεφάλι, πρωταγωνίστησε σε πολλά shows στην Αμερική, ενώ το περιοδικό “Life” δημοσίευσε εκτενές άρθρο με την ιστορία του έξι μήνες μετά τον αποκεφαλισμό του.
Έφτασε, μάλιστα, να κερδίζει περίπου 4.500 δολάρια τη μέρα από τις παραστάσεις του! Αρκετός κόσμος δεν πίστεψε την ιστορία του Μάικ, γεγονός που ανάγκασε τους Όλσεν να επισκεφθούν ειδικούς αλλά και γιατρούς για να επιβεβαιώσουν πως το «θαύμα» ήταν αληθινό και όχι κάποια καλοστημένη φάρσα! Η εξήγηση ήταν απλή: Το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του Μάικ είχε κοπεί αλλά το ένα αυτί, η καρωτίδα και ο εγκεφαλικός του μίσχος είχαν μείνει άθικτα, ενώ ένας θρόμβος τον προστάτευσε από το να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Ο Μάικ πέθανε στις αρχές του 1947, ενώ οι 18 μήνες της «πολυτάραχης» ζωής του ενέπνευσαν συγγραφείς, σεναριογράφους και καλλιτέχνες. Επιπλέον, από το 1999 διοργανώνεται κάθε χρόνο στη γενέτειρά του το περίφημο Φεστιβάλ «Ημέρα του Μάικ, του Ακέφαλου Κοτόπουλου», στις 17 Μαϊου.
perierga.gr
