Οι γιατροί θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αφαιρούν τη ζωή από νεογέννητα εάν έχουν αναπηρία, κοστίζουν πολύ ή απλά είναι ανεπιθύμητα από τη μητέρα τους, υποστηρίζει μία ακαδημαϊκός ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.
Η Φρανσέσκα Μινέρβα, φιλόσοφος και επιστήμονας της ηθικής της ιατρικής, λέει πως ένα νεογέννητο μωρό δεν είναι ένα πραγματικό άτομο και το να του αφαιρείται η ζωή τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννησή του δεν είναι πολύ διαφορετικό από τη διακοπή της κύησης ενώ βρίσκεται μέσα στη μήτρα.
Ακόμα και η ζωή ενός υγιούς μωρού μπορεί να αφαιρεθεί εάν η μητέρα αποφασίσει πως δεν μπορεί οικονομικά να το συντηρήσει, υποστηρίζει η Μινέρβα.
Η Μινέρβα- συνεργαζόμενη ερευνήτρια με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με βασική θέση εργασίας στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης- έχει δεχθεί απειλές για τη ζωή της και τηλεφωνήματα που την προειδοποιούν πως θα «καεί στην κόλαση». Η ίδια δηλώνει πως οι ημέρες από τη δημοσίευση και μετά ήταν οι χειρότερες της ζωή της.
Η Δρ Μινέρβα και ο συν-συντάκτης του άρθρου Αλμπέρτο Τζιουμπιλίνι από το πανεπιστήμιο του Μιλάνου, υποστηρίζουν πως η «μεταγεννητική αποβολή» (after-birth abortion) θα πρέπει να επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις που επιτρέπεται και η προγεννητική.
Λένε πως, όπως ένα αγέννητο παιδί, έτσι κι ένα νεογέννητο που δεν έχει ακόμα αναπτύξει ελπίδες, στόχους, όνειρα κλπ, παρότι είναι ανθρώπινο, δεν είναι άνθρωπος, κάποιος που να έχει ηθικό δικαίωμα στη ζωή.
Αντίθετα, γονείς, αδέλφια και η κοινωνία έχουν στόχους και σχέδια που μπορούν να επηρεαστούν από την άφιξη του παιδιού και τα δικά τους συμφέροντα έρχονται πρώτα.
Το άρθρο με τίτλο «Μεταγεννητική αποβολή: γιατί θα πρέπει τα παιδιά να ζήσουν;» αρχίζει με σενάρια στα οποία οι γονείς δεν γνωρίζουν πως το παιδί έχει κάποια αναπηρία μέχρι να γεννηθεί. Το κείμενο επιχειρηματολογεί πως παρότι το παιδί μπορεί να είναι χαρούμενο, δεν θα φτάσει ποτέ το επίπεδο ενός κανονικού παιδιού.
«Το να μεγαλώνεις τέτοια παιδιά μπορεί να είναι ένα αβάσταχτο βάρος για την οικογένεια αλλά και την κοινωνία», αναφέρεται στο κείμενο. Οι συντάκτες προτείνουν επίσης να επιτραπεί η βρεφοκτονία ενός υγιούς βρέφους αν κατά τη γέννηση οι συνθήκες έχουν αλλάξει για τη μητέρα και δεν έχει πια χρόνο, χρήματα ή ενέργεια για να το φροντίσει. Λένε μάλιστα πως παρότι η υιοθεσία είναι μία λύση, θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλο ψυχολογικό στρες στη μητέρα.
Το άρθρο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο από θρησκευτικές οργανώσεις όσο και από οργανώσεις κατά της άμβλωσης αλλά και άλλους επιστήμονες.
Η Δρ. Μινέρβα λέει πως δεν περίμενε τόσο αρνητικές αντιδράσεις, καθώς τα επιχειρήματά της προκύπτουν από το ακαδημαϊκό και το θεωρητικό της υπόβαθρο. Ο υπεύθυνος της επιθεώρησης στην οποία δημοσιεύτηκε το εν λόγω άρθρο - που έγινε επίσης στόχος κριτικής ακριβώς λόγω της δημοσίευσης- ανέφερε πως δεν υπερασπίζεται τη βρεφοκτονία αλλά υπερασπίζεται την ακαδημαϊκή και τη διανοητική ελευθερία.
Η Φρανσέσκα Μινέρβα, φιλόσοφος και επιστήμονας της ηθικής της ιατρικής, λέει πως ένα νεογέννητο μωρό δεν είναι ένα πραγματικό άτομο και το να του αφαιρείται η ζωή τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννησή του δεν είναι πολύ διαφορετικό από τη διακοπή της κύησης ενώ βρίσκεται μέσα στη μήτρα.
Ακόμα και η ζωή ενός υγιούς μωρού μπορεί να αφαιρεθεί εάν η μητέρα αποφασίσει πως δεν μπορεί οικονομικά να το συντηρήσει, υποστηρίζει η Μινέρβα.
Η Μινέρβα- συνεργαζόμενη ερευνήτρια με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με βασική θέση εργασίας στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης- έχει δεχθεί απειλές για τη ζωή της και τηλεφωνήματα που την προειδοποιούν πως θα «καεί στην κόλαση». Η ίδια δηλώνει πως οι ημέρες από τη δημοσίευση και μετά ήταν οι χειρότερες της ζωή της.
Η Δρ Μινέρβα και ο συν-συντάκτης του άρθρου Αλμπέρτο Τζιουμπιλίνι από το πανεπιστήμιο του Μιλάνου, υποστηρίζουν πως η «μεταγεννητική αποβολή» (after-birth abortion) θα πρέπει να επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις που επιτρέπεται και η προγεννητική.
Λένε πως, όπως ένα αγέννητο παιδί, έτσι κι ένα νεογέννητο που δεν έχει ακόμα αναπτύξει ελπίδες, στόχους, όνειρα κλπ, παρότι είναι ανθρώπινο, δεν είναι άνθρωπος, κάποιος που να έχει ηθικό δικαίωμα στη ζωή.
Αντίθετα, γονείς, αδέλφια και η κοινωνία έχουν στόχους και σχέδια που μπορούν να επηρεαστούν από την άφιξη του παιδιού και τα δικά τους συμφέροντα έρχονται πρώτα.
Το άρθρο με τίτλο «Μεταγεννητική αποβολή: γιατί θα πρέπει τα παιδιά να ζήσουν;» αρχίζει με σενάρια στα οποία οι γονείς δεν γνωρίζουν πως το παιδί έχει κάποια αναπηρία μέχρι να γεννηθεί. Το κείμενο επιχειρηματολογεί πως παρότι το παιδί μπορεί να είναι χαρούμενο, δεν θα φτάσει ποτέ το επίπεδο ενός κανονικού παιδιού.
«Το να μεγαλώνεις τέτοια παιδιά μπορεί να είναι ένα αβάσταχτο βάρος για την οικογένεια αλλά και την κοινωνία», αναφέρεται στο κείμενο. Οι συντάκτες προτείνουν επίσης να επιτραπεί η βρεφοκτονία ενός υγιούς βρέφους αν κατά τη γέννηση οι συνθήκες έχουν αλλάξει για τη μητέρα και δεν έχει πια χρόνο, χρήματα ή ενέργεια για να το φροντίσει. Λένε μάλιστα πως παρότι η υιοθεσία είναι μία λύση, θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλο ψυχολογικό στρες στη μητέρα.
Το άρθρο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο από θρησκευτικές οργανώσεις όσο και από οργανώσεις κατά της άμβλωσης αλλά και άλλους επιστήμονες.
Η Δρ. Μινέρβα λέει πως δεν περίμενε τόσο αρνητικές αντιδράσεις, καθώς τα επιχειρήματά της προκύπτουν από το ακαδημαϊκό και το θεωρητικό της υπόβαθρο. Ο υπεύθυνος της επιθεώρησης στην οποία δημοσιεύτηκε το εν λόγω άρθρο - που έγινε επίσης στόχος κριτικής ακριβώς λόγω της δημοσίευσης- ανέφερε πως δεν υπερασπίζεται τη βρεφοκτονία αλλά υπερασπίζεται την ακαδημαϊκή και τη διανοητική ελευθερία.
πηγή:newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου