Αίμα χωρίς τιμή: Χρυσή Αυγή | Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Η οργάνωση που διεκδικεί μια θέση στο κοινοβούλιο παρουσιάζεται ως «εθνικιστική», «πατριωτική», «αντισυστημική». Δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι μια νεοναζιστική, εγκληματική οργάνωση που εκμεταλλεύεται, με στυγνό οπορτουνισμό, την αντιμνημονιακή ρητορική και την ανησυχία για το Μεταναστευτικό για να παρασύρει τους πολίτες να την ψηφίσουν. Πολίτες που αγνοούν ότι η δράση της εκτείνεται από το πλέον γελοίο, την πίστη στον… θεό Πάνα, ως την ανθρωποκτονία.

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

“… η Χρυσή Αυγή είναι κάτι διαφορετικό από απλώς ένα κόμμα που υποστηρίζει μια συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική και εμπνέεται από μια πατριωτική ιδεολογία. Βεβαίως, τα στελέχη του έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να παρουσιαστούν ως ακριβώς αυτό: ένα κόμμα «εθνικιστών», που ενδιαφέρεται για το καλό της Ελλάδας και έχει τη θέληση να τα βάλει με όλους και με όλα για να προστατεύσει τους Έλληνες. Τα τελευταία χρόνια, σε αυτές τις διακηρύξεις έχει προστεθεί και η αντίθεση στο Μνημόνιο και στις πολιτικές λιτότητας των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, με γνώμονα πάντα το «συμφέρον της χώρας».

Λένε, ωστόσο, ψέματα. Και λένε ψέματα διότι στην πραγματικότητα ούτε καν ιδεολόγοι, έστω και μιας παραπλανημένης ιδεολογίας, δεν είναι. Είναι ψεύτες που διέκριναν μια ευκαιρία να εξαπατήσουν ψηφοφόρους, εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευσή τους με την πολιτική των άλλων κομμάτων, την οικονομική κρίση και την παρακμή του κέντρου της Αθήνας.

Τα ψέματά τους τα αναπαράγει ένας λυσσαλέος οπορτουνισμός. Λένε οτιδήποτε, αυτοαναιρούνται διαρκώς, διαστρέφουν οποιοδήποτε γεγονός προκειμένου να αποκτήσουν εξουσία, ενώ στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν σε τίποτε απολύτως, όπως φαίνεται κι από το ότι κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει από την πίστη στον… θεό Πάνα και την επιστροφή στο Δωδεκάθεο ως την… ελληνική καταγωγή του Ρούντολφ Ες και την ανάσταση του Αδόλφου Χίτλερ!

Παρότι, με κάτι τέτοια, θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται απλώς ως σαλτιμπάγκοι, υπάρχει μια διάσταση στη δράση τους που δεν επιτρέπει εύκολα το γέλιο: είναι εγκληματίες. Και όχι με την έννοια της διαφθοράς ή της μίζας, όπως συχνά προκύπτει για στελέχη άλλων κομμάτων. Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, μέλη τους έχουν καταδικαστεί για δολοφονικές επιθέσεις, εκβιασμούς, ξυλοδαρμούς, προστασία, βαριές σωματικές βλάβες.

Για τη Χρυσή Αυγή, ο χαρακτηρισμός «εγκληματική συμμορία» δεν είναι μια μεταφορά, μια υπερβολή με λογοτεχνική άδεια. Είναι κυριολεξία.

Παρόλα αυτά, στις εκλογές, είναι πολύ πιθανό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η Χρυσή Αυγή να μπει στην Ελληνική Βουλή.

[...]

Το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών [για τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, «Περίανδρο»] δίνει μια ακόμη πιο γλαφυρή περιγραφή: «Μόλις τον εντόπισαν να κάθεται με τους άλλους δύο μηνυτές στο παραπάνω καφενείο, πήγαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλα ξύλινα ρόπαλα, τα οποία αποκόμισαν σπάζοντας τα ξύλινα κιγκλιδώματα από το παρακείμενο πάρκο. Κρατώντας δε ο καθένας τους ένα ρόπαλο ανέβηκαν την οδό Παξών και στη συνέχεια κατέβηκαν με ταχύτατο βήμα την οδό Φιλοτίου που οδηγεί στην πλατεία Δεληγιάννη, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον (φάλαγγα) και επιτέθηκαν με τα ρόπαλα αιφνιδιαστικά κατά των μηνυτών, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι. Η επίθεση των περισσοτέρων επικεντρώθηκε στον Δημήτριο Κουσουρή, ο οποίος δέχθηκε αμέσως ισχυρότατα χτυπήματα στο κεφάλι και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Από τα πολλαπλά χτυπήματα έπεσε κάτω από την καρέκλα που καθόταν και ενώ ήταν αιμόφυρτος στο έδαφος συνέχιζαν να τον χτυπούν με μανία στο κεφάλι. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνον όταν πίστεψαν ότι τον είχαν “αποτελειώσει”. Ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα, κατόρθωσε και τους ξέφυγε και απομακρύνθηκε περί τα είκοσι μέτρα. Βλέποντας ότι ήταν βέβαιο πως θα σκότωναν τον Κουσουρή, ο οποίος είχε πέσει αιμόφυρτος, προκειμένου να τους αποσπάσει την προσοχή, πήρε μια καρέκλα και την πέταξε εναντίον τους. Αποτέλεσμα αυτής του της ενέργειας ήταν να αποσπαστούν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο κατηγορούμενος ο οποίος, απευθύνοντας σ’ αυτόν τη φράση “θα σε γαμήσουμε, ρε”, τον κυνήγησαν και φθάνοντάς τον χτύπησαν με ρόπαλο στα πόδια, και έπεσε στο έδαφος και ενώ βρισκόταν στο έδαφος συνέχιζαν να του καταφέρουν απανωτά χτυπήματα με τα “ρόπαλα” στο κεφάλι, αλλά αυτός έβαλε τα χέρια του για να προστατεύσει το κεφάλι του και δέχθηκε τα περισσότερα χτυπήματα στα χέρια. Ο τρίτος των μηνυτών, Ηλίας Φωτιάδης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα στο κεφάλι, κατόρθωσε και διέφυγε, και κρύφτηκε στο υπόγειο παρακείμενου καφενείου. Αποτέλεσμα της βάρβαρης αυτής επίθεσης των δραστών, μεταξύ των οποίων πρωτοστατούσε ο κατηγορούμενος, ήταν να υποστούν βαρύτατες σωματικές βλάβες οι μηνυτές, ο θάνατος των οποίων δεν επήλθε από λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, καθ’ όσον τον μεν Δημήτριο Κουσουρή εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο έδαφος πεπεισμένοι ότι είχε πεθάνει, οι δε άλλοι δύο κατόρθωσαν και ξέφυγαν».

Το περιστατικό αυτό είναι μόνο ένα ανάμεσα σε δεκάδες. Τον Ιανουάριο του 1998, λόγου χάρη, ο Αλέξης Καλοφωλιάς, μέλος του συγκροτήματος The Last Drive, δέχθηκε επίθεση από τρία άτομα. Τον χτύπησαν με σιδερόβεργα, έπεσε στο πεζοδρόμιο, κι αυτοί άρχισαν να του χτυπούν το κεφάλι του στο έδαφος. Οι τρεις δράστες κατέφυγαν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Και πιο πρόσφατα, πρώτα στο Γκάζι και ύστερα γύρω από τον Αγ. Παντελεήμονα και την Πλατεία Αττικής, τα μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν αναλάβει την «εκκαθάριση» από τους μετανάστες, τους οποίους αποκαλούν «ανθρώπινα σκουπίδια». Τους κυνηγούν, του χτυπούν και τους μαχαιρώνουν σχεδόν καθημερινά. Περιέργως, ελάχιστα από τα περιστατικά αυτά είχαν επιτυχή κατάληξη στη Δικαιοσύνη, παρά τις αναρίθμητες καταγγελίες.

Και ας μη νομίσει κανείς ότι πρόκειται για λίγα «κακοποιά στοιχεία» που έχουν παρεισφρήσει στην οργάνωση. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν την πλήρη κάλυψη του αρχηγού τους, Νίκου Μιχαλολιάκου, ο οποίος έχει δηλώσει: «Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια φρουρά μαχητών που την κρίσιμη ώρα θα τιμωρήσει τους προδότες». Το μέλος της οργάνωσης Γιώργος Μάστορας το έχει θέσει ακόμη σαφέστερα, γράφοντας: «Είναι καιρός να αντιληφθείτε ότι οι δρόμοι μάς ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά, χωρίς κανένα ίχνος παραχώρησης. Μπορείτε να αλλάξετε μυαλά και να πορευθείτε στον δρόμο μας, τον δρόμο της Φύσης, της Δύναμης και της Ανθρώπινης Ιστορίας. Κάντε το, ειδάλλως εξαφανιστείτε από μπροστά μας γιατί ΕΜΕΙΣ, οι Δυνατοί, θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια».

[...]

Πολλοί από όσους δεν θα ψήφιζαν ποτέ Χρυσή Αυγή, την απαξιώνουν. Λίγο οι σαχλαμάρες με τον θεό Πάνα, λίγο ο διοπτροφόρος μεσήλικας αρχηγός της με το προκοίλι και την αστεία φωνή, σαν πνιχτή καραμούζα, που μιλάει για… «τον δρόμο της αλήθειας του πολεμιστή», τους κάνουν να πιστεύουν ότι αποτελεί απλώς ένα γελοίο επεισόδιο της πολιτικής ζωής.

Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τις ιστορικές συγκρίσεις – όσο κι αν πιθανώς θα κολακεύσουν κάποιον σαν τον Ν. Μιχαλολιάκο. Και ο Αδόλφος Χίτλερ, ως παράφρων ζωγράφος του δρόμου που διατράνωνε την ανωτερότητα της φυλής του, ήταν καταγέλαστη προσωπικότητα για τον «καλό κόσμο» της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Του πήρε λίγα χρόνια να φέρει το κόμμα του πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και να εξοντώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Και το χειρότερο είναι πως ουδέποτε το είχε κρύψει: οι προθέσεις του ήταν εκεί, εκτεθειμένες, ανάγλυφες, στα βιβλία του, στις ομιλίες του, στις δηλώσεις των υποτακτικών του.

Το ίδιο ανάγλυφες είναι και οι προθέσεις της Χρυσής Αυγής: «Δεν έχουν καταλάβει πως όταν θα είμαστε εμείς οι δυνατοί, θα είμαστε ανελέητοι!» λέει ο αρχηγός της Ν. Μιχαλολιάκος. «Αν χρειαστεί, λερώνουμε τα χέρια μας! Αν χρειαστεί, δεν είμαστε δημοκράτες!»

Ας το έχουν υπόψη τους τόσο αυτοί που σκέφτονται να τους ψηφίσουν όσο και αυτοί που αρκούνται να σαρκάσουν τη γελοιότητά τους.”

πηγή:Unfollow