Στη χώρα μας υπάρχουν άπειροι νόμοι οι οποίοι δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται ανάλογα με την περίσταση. Το νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει αλλά η Δικαιοσύνη ελέγχεται από τις κυβερνήσεις και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, οπότε οι νόμοι είναι διακοσμητικοί ή λειτουργούν πάντα υπέρ του ισχυρού (περιέργως, αυτήν την ανωμαλία κανείς δεν νιώθει επιθυμία να την ρυθμίσει).
Αντιθέτως, στο διαδίκτυο, όπου –θεωρητικά- δεν υπάρχουν νόμοι, όλα λειτουργούν ρολόι. Τα μπλογκ και τα σάιτ – σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν πολλοί- ρυθμίζονται άψογα από τους αναγνώστες τους.
Αν και δεν είμαι αναρχικός – δεν τα μπορώ τα …δόγματα -, το άναρχο διαδίκτυο με κάνει να πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει κάποτε μια αναρχική κοινωνία.
Πολλοί ενοχλούνται από όσα γράφονται ανώνυμα για αυτούς σε κάποια μπλογκ. Δεν υπάρχει λόγος. Ακόμα και το όνομα του Χριστού ή του Γκάντι να βάλει κάποιος στην αναζήτηση του Google, θα βρει άπειρα υβριστικά σχόλια για αυτούς – ακόμα και τον Μαρξ βρίζουν! Οι άνθρωποι έχουν απόψεις –πολλές φορές δυσάρεστες για εμάς- και τις εκφράζουν.
Αν υπάρχουν –στα μπλογκ ή σε οποιοδήποτε άλλο μέσο- δημοσιεύματα που θεωρείς ότι σε συκοφαντούν, θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις με την αδιαφορία που τα αντιμετωπίζει και ο Γκάντι. Δεν εννοώ ως σοφός, αλλά ως νεκρός. Τις συκοφαντίες –ανώνυμες ή επώνυμες- τις αντιμετωπίζεις με την αδιαφορία που τις αντιμετωπίζουν οι νεκροί.
Κάποια στιγμή ένα ενημερωτικό μπλογκ έγραψε ότι πούλησα το μπλογκ μου αντί μεγάλου ποσού και ένα άλλο πως έχω κάνει συμφωνία για μπλογκ με μεγαλοεπιχειρηματία. Φυσικά, τίποτε από τα δυο δεν ίσχυε. Κάποιοι δημοσιογράφοι συμβατικών ΜΜΕ μου τηλεφώνησαν για να με ρωτήσουν αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα στα μπλογκ και -μόλις τους είπα πως είναι ψέματα- μου είπαν πως πρέπει να γράψω ένα κείμενο και να τα διαψεύσω. Γιατί να τα διαψεύσω; Πλάκα είχαν. Νομίζω πως το πρόβλημα πολλών Ελλήνων είναι πως παίρνουν πολύ στα σοβαρά τους εαυτούς τους.
Το μόνο που θα καταφέρει όποια κυβέρνηση προσπαθήσει να «ρυθμίσει» τα μπλογκ είναι να γελοιοποιηθεί παγκοσμίως. Μπορεί η κυβέρνηση να ελέγχει απόλυτα τα ΜΜΕ και να έχει τη δυνατότητα να βάλει τα παπαγαλάκια της να ουρλιάζουν μέρα και νύχτα στις τηλεοράσεις υπέρ των ρυθμίσεων στα μπλογκ, αλλά οι μπλόγκερ έχουν τη δυνατότητα να κινητοποιήσουν μέσα σε λίγα λεπτά εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Ο καθείς και τα όπλα του. Λυπάμαι, αλλά χάσατε.
Καταλαβαίνω την αμηχανία των κυβερνήσεων μπροστά στα μπλογκ. Πάντα, οι κυβερνήσεις επιθυμούν να ελέγχουν όλα τα μέσα. Κι ενώ είναι εύκολο να ελέγχεις καμιά σαρανταριά εκδότες -ταΐζοντάς τους συνέχεια-, είναι πρακτικά αδύνατο να εξαγοράσεις εκατοντάδες χιλιάδες μπλόγκερ (που είναι και εκδότες).
Κάποιοι σήμερα θέλουν να ρυθμίσουν τα μπλογκ, αλλά τα τελευταία χρόνια γίνεται μια άλλη ρύθμιση: οι περισσότερες εφημερίδες βλέπουν τις κυκλοφορίες τους να μειώνονται δραματικά και πάνε για λουκέτο. Οι πολίτες ρυθμίζουν τα ΜΜΕ και οδηγούν στο κλείσιμο αυτά που κρίνουν πως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Κι ενώ οι πολίτες ρυθμίζουν δημοκρατικά τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση τους μοιράζει εκατομμύρια, για να τα κρατήσει στη ζωή. Αυτή η κυβέρνηση θα νομοθετήσει για τα μπλογκ;
Πριν από 4-5 χρόνια, πολλοί δημοσιογράφοι αρθρογραφούσαν με πάθος στις εφημερίδες για το φαινόμενο των μπλογκ και κατέληγαν στο συμπέρασμα πως τα μπλογκ είναι μόδα και θα περάσει. Σήμερα τα μπλογκ είναι δεκάδες χιλιάδες και οι εφημερίδες –τουλάχιστον όπως τις ξέραμε- είναι μια μόδα που πέρασε. Στο καλό.
Δεν μπορεί να είναι μόδα η ελευθερία της έκφρασης. Οι πολίτες και οι δημοσιογράφοι θα ζήσουν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Κι όσοι προσπαθήσουν να τους ρυθμίσουν θα απορρυθμιστούν.
(Πριν από λίγες ημέρες, είχα θέσει ένα ερώτημα: «Υπάρχει κάποιος που να βρίσκει λογικό να παραμένουν ανώνυμοι οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες που χρεοκόπησαν τη χώρα, αλλά να είναι γνωστά τα ονόματα όλων των μπλόγκερ;». Απάντηση δεν έχω λάβει ακόμα.)
πηγή: http://pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου